Tradycyjnie malarstwo japońskie przedstawiało mistyczne obrazy przyrody. Wystarczy spojrzeć na obrazy szkoły Kano czy Tosa: tematem są krajobrazy, roślinność i zwierzęta. Szkoły te były reprezentowane przez środowiska arystokratyczno-samurajskie, dlatego również obrazy musiały być uosobieniem piękna i harmonii. Przełom w tym, co postrzegano jako temat sztuki, nastąpił w Japonii w XVII wieku. To właśnie wtedy wykształcił się styl ukiyo-e (jap. 浮世絵, czyli dosłownie „obrazy przemijającego/ulotnego świata”). Ukiyo-e było kierunkiem stworzonym przez mieszczan, którzy, w przeciwieństwie do arystokracji, codziennie mierzyli się z trudami rzeczywistości, i to właśnie ona była tematem w tej szkole malarstwa. Codzienne życie, ulice miast, jarmarki, sklepy, warsztaty, chłopów przy pracy w polu, widoki Japonii, a także portrety aktorów […]
Podobnie jak to miało miejsce w Starożytnej Grecji, Rzymie czy Chinach, kobiety nie występowały kiedyś na scenach japońskich teatrów. W ich role wcielali się mężczyźni, którzy stosowali różne środki, żeby jak najlepiej zagrać postać kobiecą. Sposoby te wydają się szczególnie ciekawe w przypadku teatru kabuki (歌舞伎), którego historia sięga początków XVII wieku. Chociaż powstanie kabuki nie […]
Mianem kintsugi (金継ぎ), czyli dosłownie złotym łączeniem określana jest japońska sztuka naprawiania potłuczonej ceramiki. Technika ta polega na ponownym połączeniu elementów naczynia za pomocą laki zmieszanej z metalami szlachetnymi. Chociaż wykorzystywane są różne metale, niewątpliwie najpopularniejszym z nich, od którego zresztą wywodzi się nazwa tej sztuki, jest złoto. Po naprawieniu p […]
Kyūdō (弓道), czyli dosłownie droga łuku jest rodzajem japońskiego łucznictwa ceremonialnego, zaliczanego do budō (武道), a zatem sztuk walk, w których szczególny nacisk kładzie się na duchowość. Kyūdō czerpie z filozofii zen, a jego celem jest realizacja trzech założeń: prawdy (真 shin), dobra (善 zen) oraz piękna (美 bi). Łuk wykorzystywano w Japonii już w okresie Jōmon (縄文時代 Jōmon ji […]
Japoński taniec butō jest formą stosunkowo nową, powstałą na przełomie lat 50 i 60 wieku XX w Japonii. Jego pełna nazwa to ankokubutō (jap. 暗黒舞踏), co oznaczać może taniec mroku bądź taniec ciemności. Za inicjatorów tego stylu uważa się choreografa Tatsumiego Hijikatę i tancerza Kazuo Ōno. Powstanie butō jest ściśle powiązane z powojenną Japonią i stanowić miało wyraz buntu wobec postępu […]
Japoński, tradycyjny teatr nō swoje korzenie znajduje zarówno w religijnych festiwalach matsuri jak i wywodzących się z Chin muzyczno-tanecznych widowiskach sangaku. Uważa się, że założycielami tego teatru byli Kan’ami Kiyotsugu i jego syn Zeami Motokiyo – właśnie oni w XIV wieku nadali mu formę, którą zaobserwować można na scenie nō także dzisiaj. Jednym z zagadnień typowych dla nō je […]
Czy zastanawiała was kiedyś historia kanji, to jak powstały? Jeśli tak to kluczowym miejscem, które powinniście odwiedzić. W Taito, Tokio znajduje się muzeum kaligrafii. W zbiorach muzeum znajdziemy 12 eksponatów, które zostały zakwalifikowane jako 重要文化財 (jūyō bunkazai, Important Cultural Property) oraz 5 eksponatów zakwalifikowanych jako zabytki sztuki. Niesamowitą kolekcję zawdzięcza […]
狂言 (Kyōgen) to komediowy teatr, który przedstawiany jest w przerwach między aktami teatru 能 (Nō/Noh). Słowo kyōgen oznacza szalone słowa. Przedstawienie kyōgen trwa zazwyczaj 10 minut. Ma na celu rozbawienie widowni. W tej części maski nie są popularne stąd też jest ich dużo mniej niż w Noh. Dwie charakterystyczne maski, które pojawiają się także na festiwalach to お多福 (Otafuku, Bardzo […]
Pochodzenie kowala i informacje o nim owiane są tajemnicą. Nikt nie jest do końca pewny kto był nauczycielem tego kowala ani skąd konkretnie pochodził. Jedna z teorii zakłada, że był uczniem kowala o imieniu Masamune i żył okresie Muromachi czyli gdzieś pod koniec XVI w. Pomimo braku konkretnych informacji o przeszłości kowala zdobył on ogólna sławą dzięki niezwykłym mieczom jakie stworzył. […]
Miłosne historie o duchach są w Polsce znane bardzo dobrze. „Lilje” Mickiewicza są tutaj idealnym przykładem. Japońską historią, która posiada taki klimat jest historia o duchu służącej Okiku. Historia ta nazywa się 番町皿屋敷 (Banchō Sarayashiki). W zamku Himeji pracowała służąca o imieniu Okiku. Jej zadaniem było zmywanie naczyń. Niezwykłe piękno Okiku przykuło uwagę samuraja […]
„Ozashiki Asobi” oznacza wieczór z grami i piciem w towarzystwie Gejsz i Maiko. Jest to też nazwa prostych gier w które możemy zagrać z Maiko. Gry te jak można się domyślić są zakrapiane alkoholem. Nasze przeciwniczki są w nich zręczne i wprawione. Nerwy nie są niczym nowym. Należy jednak pamiętać, że mają nam przynieść zabawę i rozluźnienie. Pierwszą w gier w którą możemy zagra […]
W dzisiejszym artykule chciałam opisać jeszcze jedną tradycję związaną z nowym członkiem rodziny. Oprócz pierwszego prawdziwego jedzenia dziecka – okuizome oraz wizyty w świątyni w Inu no Hi jest też inna tradycja. Tradycja ta nazywa się お宮参り (Omiyamari). Inne nazwy tego święta używane w innych regionach to: 初宮詣 (hatsumiyamoude) i 産土参り (ubusunamairi) Omiyamari oznacza pierw […]
O pięknych i zdobnych japońskich wachlarzach wielu z nas słyszało. Wachlarze generalnie przydają się do ochładzania samego siebie jak i do grilla. Co ciekawe składane w harmonijkę wachlarze pochodzą najprawdopodobniej z Japonii. Pierwszy zapis o Japońskich wachlarzach pochodzi z czasów Chińskiej dynastii Song (960–1279). W zapiskach z tego okresu jest napisane, że w jej trakcie japoński mni […]