Judo powstało na bazie chwytów jiu-jitsu, sztuki walki stosowanej przez samurajów, która uwzględniała również walkę bronią. Gdy epoka samurajów dobiegła końca wraz z restauracją Meiji w 1868 r., Japonia otworzyła się na wiele wpływów z zachodu. Jujitsu stawało się coraz mniej popularne, ale dzięki staraniom jednej osoby, Jigoro Kano, uratował on elementy tej sztuki walki przed zupełnym wyginięciem.
Od 17 roku życia trenował jujitsu, a już w wieku 21 lat stworzył własną szkołę, która wykorzystywała najlepsze jego zdaniem elementy każdej ze szkół jujitsu. To wtedy narodziła się sztuka walki znana jako judo. Na początku miał tylko 9 uczniów, ale wkrótce zaczął propagować judo także na zachodzie oraz działać w związku olimpijskim. Dzięki temu judo jest od 1964 roku oficjalną dyscypliną olimpijską dla mężczyzn, a od 1988 także dla kobiet. Judo stało się jednym z najpopularniejszych sportów walki na świecie.
Filozofię judo oparł na 5 podstawowych zasadach: działać tak, aby doprowadzić do jak najefektywniejszego współdziałania ciała i umysłu, jū – ustępować, aby zwyciężyć (jeśli ktoś cię pcha, to go pociągnij; jeżeli cię ciągnie, to go pchnij), seiryoku zenyō – maksimum skuteczności przy minimum wysiłku, jita kyōei – przez czynienie sobie dobra nawzajem do dobra ogólnego, doskonalić samego siebie. Judo rozwija siłę, wyrabia formę oraz zmysł równowagi, uczy strategii walki oraz walki w bezpośrednim kontakcie.
W Polsce od 1957 roku działa Polski Związek Judo, który zapoczątkował modę na judo i wyszkolił wielu olimpijskich medalistów.
źródła zdjęć: joc.or.jp, judoinfo.com, worldjudotoday.com
