Emaki – zwoje zawierające tekst z ilustracjami, długości kilku metrów. Emaki przedstawiały literacką prozę uzupełnioną ilustracjami. Ilustracje były wykonywane techniką tuszową. Większość zwojów powstała w oparciu o powieści historyczne i legendy. Tematem emaki były historie miłosne, wojny, religia, groteskowe zdarzenia.
Emaki przywędrowały do Japonii z Chin w VI i VII wieku. Największy rozwój emaki przypada na X wiek. Wykształcił się wtedy rodzimy styl emaki. Powstało wiele zwojów o tematyce japońskiej. Do dziś zachowały się emaki pochodzące z XII wieku. Ogółem jest ich 112 i mają one rangę skarbów narodowych lub ważnych zabytków kultury.
Jednym z najwybitniejszych emaki jest Genji-monogatari, przypisywany autorstwu Fujiwara-no Takayoshi. Został wykonany do powieści literackiej Murasaki Shikibu, opisującej przygody miłosne osób z kręgu arystokracji dworskiej.
Tematem emaki często było satyryczne ukazanie ludzkich ułomności poprzez przedstawienie antropomorfizujących postaci zwierząt, głównie małp, zajęcy i żab, przy pomocy których ukazywano ludzkie zachowania. Te emaki miały charakter humorystyczny, krytykowały ówczesne społeczeństwo.
Tematem emaki były również wątki religijne. Najwybitniejszym emaki o tematyce religijnej jest Shigisan-engi (ilustrowane zwoje z przekazami o górze Shigi). Shigisan-engi-emaki przedstawia nową epokę, ponieważ obok arystokracji zostali ukazani ludzie różnych stanów.
Religijną tematykę ma ilustrowana biografia świętego Ippena, jednego z buddyjskich kapłanów, żyjącego w okresie Kamakura. W okresie Kamakura powstawało wiele nowych sekt buddyjskich. Aby rozpowszechniać nową wiarę, często wykonywano ilustrowane biografie założycieli sekt.
