Shōsōin (正倉院) to wyjątkowo stary skarbiec, zachowany w doskonałym stanie. Zbudowany w VIII wieku naszej ery miał strzec dóbr zgromadzonych za życia przez cesarza Shōmu (聖武天皇). Po jego śmierci do skarbca dokładały jeszcze pokolenia jego następców, by wypełnić go po brzegi do X wieku naszej ery. Wtedy to został zamknięty, opieczętowany, i przez wieki nikt go nie otwierał. Dopiero w XIX wieku został otwarty ponownie, ukazując światu głębię pamiątek kulturowych i archeologicznych. Po II Wojnie Światowej jego zawartość została przeniesiona do nowoczesnych magazynów i tylko jesienią można oglądać wystawę części kolekcji w oryginalnym skarbcu.
Shōsōin był częścią kompleksu świątynnego w Narze (奈良市) – dawnej stolicy Japonii. Jako jeden z niewielu budynków przetrwał oblężenie Nary w XII wieku. Czemu skarbiec zawdzięczał swoją trwałość? Przede wszystkim konstrukcji.
Shōsōin został zbudowany bez użycia gwoździ czy śrub. Dzięki temu konstrukcja była wyjątkowo elastyczna, co pozwoliło jej przetrwać trzęsienia ziemi przez wieki. Pomógł w tym również fakt, że cały budynek postawiony został na palach, wynoszących go około 2,5 m nad ziemię. Ten zabieg utrudnił również przedostawanie się do środka wilgoci.
Shōsōin to ważny budynek dla japońskiej kultury, głównie ze względu na olbrzymią kolekcję skarbów, którą dla nas przechował. Artefakty te dokumentują bogactwo cesarzy japońskich oraz wymianę kulturową i gospodarczą z innymi mocarstwami tamtego okresu, na przykład – Chinami.
Źródła zdjęć: japoland.pl
