Bijinga 美人画 jest to malarstwo ukazujące piękne kobiety. Motyw ten był bardzo popularny w okresie Edo (1603-1868) i każdy szanujący się artysta malował liczne portrety japońskich piękności. Dużą popularnością cieszyły się kurtyzany i geishe z dzielnicy uciech Yoshiwary, które rozbudzały wyobraźnie artystów jak i zwykłych mieszczan oraz klasy wyższej. Artyści często pokazywali kobiety podczas wykonywania codziennych czynności, w szczególności upodobali sobie motyw kąpiących się piękności.

Bijinga również powstawał w erze Meiji (1868-1912) oraz Taisho (1912-1926), gdzie była wykorzystywana przez ówczesny rząd do propagowania nowego wizerunku japońskiej kobiety.

https://www.aojc.co.jp/blog/2018/05/post-0.html
Znanymi artystami którzy malowali bijinga byli Kitagawa Utamaro
喜多川歌麿 , Suzuki Harunobu 鈴木春信 oraz Yumeji Takehisa
竹久夢二 .