Aikido 合気道 jest połączeniem mitycznej sztuki walki aikijutsu (rzuty i dźwignie), tradycyjnej japońskiej szermierki kenjutsu (praca nóg, sztuka posługiwania się drewnianym mieczem bokken) oraz jōdō ze szkoły yagu-ryū (sztuka posługiwania się kijem jō i koordynacja ruchów). Nie jest to sztuka walki, lecz obrony – wykorzystując naturalną siłę ataku, osoba ćwicząca aikido może obezwładnić przeciwnika.
Twórca aikido, Morihei Ueshiba na przełomie XIX i XX wieku stworzył technikę opierającą się głównie na rzutach, dźwigniach, unikach i padach (ukemi). Odnosi się ona do ruchu i energii, które wpływają na na zmianę kierunku, zneutralizowanie ataku, a przede wszystkim kontrolę nad atakującym. To daje niesamowitą przewagę, w której ani wzrost, ani siła nie mają wpływu na efektywność wojownika. Prawidłowo wykorzystywana technika, ruch skoordynowany, lecz rozluźniony, poruszanie centrum ciała (najsilniejszym punktem – ki) stanowi o zwycięstwie. Ćwiczyć mogą wszyscy – zarówno dorośli, jak i dzieci, kobiety i mężczyźni, ponieważ siła nie gra tu kluczowej roli.
W aikido bardzo istotne miejsce zajmuje kwestia moralna i psychologiczna, a także aspekt odpowiedzialności za zdrowie i życie drugiego człowieka. Rozluźnienie ciała przynosi psychiczne rozluźnienie, a co za tym idzie pewność siebie i zdecydowanie, przekładające się na zdecydowane ruchy i silną postawę. Jednak przynosi to skutek tylko, gdy idzie w parze z skromnością, siłą, umiejętnością unikania konfliktu oraz odwagą. W mistrzowskim wykonaniu aikido jest również bardzo estetycznym sportem – pełne gracji ruchy osób doświadczonych w tej sztuce są bardzo przyjemne do oglądania.
Aikido obecnie składa się z kilku szkół i nurtów. W Polsce aikido pojawiło się pierwszy raz w 1976 roku, lecz dopiero w latach 90-tych nastąpił rozwój tej sztuki walki. Polscy miłośnicy aikido skupiają się wokół organizacji: Polska Federacja Aikido, Polska Unia Aikido, Autonomiczna Akademia Aikido, Polska Akademia Aikido.
źródła zdjęć: imabari-aikido.com, meijo-u.ac.com, j-nssk.com
