Konpeito (金平糖) są to małe, kolorowe, bardzo apetyczne, japońskie landrynki wykonane prawie wyłącznie z cukru. Do dziś zajmują wyjątkowe miejsce w historii Japonii.
Ale zacznijmy od początku. Cukier wraz z konkretną techniką wytwarzania tych słodkości wprowadzili do Japonii portugalscy kupcy już w XVI w. Początkowo były one niezwykle cenne. W 1569 roku portugalski misjonarz Luis Frois chciał zdobyć przychylność Ody Nobunagi, potężnego przywódcy. To właśnie podobno dzięki podarunkowi z tych niepozornych cukierków uzyskał on zgodę na prowadzenie chrześcijańskiej misji na terenie Kraju Kwitnącej Wiśni.
Niezwykła jakość wykonania landrynek powstała dzięki rzemieślnikom, którzy do dziś korzystają z technik opracowanych w okresie Meiji. Konpeito rozpoczyna swój żywot jako mały kawałek cukru. Każdy cukierek następnie poddawany jest procesowi obracania, ogrzewania i dodawania syropu cukrowego przez wiele dni w urządzeniu zwanym Dora. Proces ten nadaje konpeito charakterystyczne małe wybrzuszenia oraz sprawia, że stają się one bardzo twarde.
Od wielu lat prezentem za zwiedzanie Cesarskiego Domu w Japonii są landrynki konpeito i oznaczają one podziękowanie za odwiedziny. Cukierki pakowane są w bardzo ładne, ozdobne pudełka zwanym bonbonieru. Same pudełka są często małymi dziełami sztuki, a te wykonane ze srebra używane przez samą rodzinę cesarską można podziwiać na przeróżnych wystawach organizowanych przez muzea opiekujące się cesarskimi kolekcjami dzieł sztuki.
Konpeito są tak ważnym elementem kultury kulinarnej Japonii, że doczekały się nawet swojego muzeum! Mniejsze (składające się z 4 przeszklonych regałów), założone przez pasjonatę-wykładowcę statystyki znajduje się w Nagoi, a większe, zwane Konpeito Kingdom, można odwiedzić w Fukuoce.
źródło zdjęcia: gochi-navi.jp, mitsuipr.com, chukyo-u.ac.jp, kyotodeasobo.com