Przedstawiamy dokładny opis korzystania z dwóch najpopularniejszych rodzajów toalet w Japonii.
W przypadku tradycyjnych ubikacji kucanych można wyróżnić 2 rodzaje konstrukcji: niecka wbudowana jest w podłogę lub znajduje się na podeście wyniesionym na wysokość ok. 30 cm powyżej poziomu podłogi. W obu przypadkach należy przykucnąć jak najbliżej przodu zbiornika z twarzą skierowaną w stronę tylnej ściany toalety. W celu utrzymania równowagi można się chwycić za zamontowany w ścianie uchwyt lub w przypadku jego braku – rurę doprowadzającą wodę. Po skorzystaniu z toalety należy spuścić wodę – spłuczka często bywa oznakowana jedynie japońskimi znakami, a przesunięcie jej w określonym kierunku powoduje regulację ilości zużytej wody. Znakiem 小 (mały) oznacza się mocz (od shōben 小便, dosł. „małe wydalanie”), natomiast 大 (wielki, duży) – kał (od daiben 大便, dosł. „wielkie wydalanie”).
Natomiast przy korzystaniu z supernowoczesnych toalet w stylu zachodnim, największych trudności przysparza najczęściej obsługa panelu sterowania – wbudowanego w samą muszlę lub występującego w postaci bezprzewodowego panelu z licznymi przyciskami i ciekłokrystalicznym ekranem.
Najczęściej występujące oznaczenia to: おしり (mycie pupy), やわらか (delikatne mycie pupy) oraz ビデ (mycie okolic intymnych – dla pań). W celu zatrzymania strumienia wody do mycia należy wcisnąć przycisk 止 (zatrzymanie), który najczęściej jest pomarańczowy lub biały z czerwonym konturem. Obecnie większość modeli wyposażonych jest w czujnik nacisku, który umożliwia skorzystanie z funkcji mycia, jedynie gdy siedzi się na sedesie. Dawniej zdarzały się podobno przypadki nieumyślnego zmoczenia odzieży i wnętrza toalety w wyniku nieumiejętnego obchodzenia się z panelem sterowania…
Inne kluczowe oznaczenie to 水勢, czyli ciśnienie wody, które można regulować w dwóch przeciwległych końcach spektrum – od słabego (弱) po mocny (強). Przed użyciem funkcji mycia lepiej całkowicie zminimalizować siłę strumienia wody i w razie potrzeby stopniowo ją zwiększać. Po umyciu warto skorzystać z funkcji suszenia, która kryje się pod znakiem 乾燥. W celu włączenia dźwięku imitującego odgłos spuszczanej wody należy wcisnąć guzik 音姫, a jego zatrzymania 音停止. Kluczowym przyciskiem po skorzystaniu z toalety jest 流す, który powoduje spuszczenie wody. W przypadku toalet z bezprzewodowym panelem wbudowanym w ścianę, napis ten znajduje się najczęściej na wąskiej, górnej części panelu i oddziela od siebie dwa guziki 小 – mniejsza ilość wody do spłukiwania moczu oraz 大 – większa, służąca do spuszczania stolcu. Czasami spłuczka przyjmuje także postać czujnika dotykowego, opatrzonego napisem 流す, który umieszczony jest na tylnej ścianie toalety nad muszlą klozetową. W celu spuszczenia wody należy go na kilka sekund zasłonić dłonią. Przycisk パワー脱臭 powoduje uwolnienie silnego wentylatora, który odświeży powietrze w naszej toalecie. Włącza się go po przyciśnięciu guzika 入, natomiast w celu jego wyłączenia należy wcisnąć 切 (czasami oba napisy znajdują się na tym samym przycisku).
Ponadto, w niektórych toaletach można dokonać regulacji temperatury (温度設定): deski klozetowej (便座), wody do podmywania (温水) oraz suszarki (乾燥) w zakresie od niskiej temperatury (低) do wysokiej (高). Przed użyciem lepiej profilaktycznie przestawić temperaturę na niższą, aby uniknąć poparzenia wodą lub gorącym powietrzem. Japończycy bowiem często ustawiają maksymalną temperaturę. Natomiast za pomocą przycisku 洗浄位置 dostosowujemy stopień wysunięcia dysz myjących – do przodu (前) i do tyłu (後).
Mamy nadzieję, że po lekturze tego artykułu korzystanie z nowoczesnych japońskich toalet stanie się dla wszystkich przyjemnością, a nie źródłem dodatkowego stresu.
