W Japonii edukacja jest obowiązkowa z grubsza od 6 do 15 roku życia. Rok szkolny rozpoczyna się w kwietniu, więc prawie wszystkie dzieci, które ukończyły 6 lat do 1 kwietnia każdego roku, uczęszczają do szkoły podstawowej. Po ukończeniu sześciu lat kształcenia podstawowego w szkole podstawowej przechodzą do gimnazjum, w którym uczą się trzy lata przed ukończeniem szkoły. Obowiązkowa edukacja w Japonii kończy się na gimnazjum.
Nie ma egzaminów wstępnych ani opłat za naukę w publicznych szkołach podstawowych i gimnazjach, a podręczniki są rozdawane bezpłatnie. Główne wydatki rodziców lub opiekunów to mundurki, materiały dodatkowe, opłaty za lunch i opłaty za wycieczki szkolne. Wiele prywatnych szkół podstawowych i gimnazjów oferuje jednak większe szanse na dostanie dostanie się do najlepszych szkół średnich i przyciąga wielu kandydatów, mimo niekiedy cholendarnych opłat za studia.
Po ukończeniu obowiązkowej edukacji uczniowie mają cały szereg możliwości wyboru. Istnieje wiele różnych rodzajów instytucji, które oferują kształcenie osób od 15 do 18 lat. Są w nich standardowe szkoły średnie dające kształcenie ogólne, a także szkoły rolnicze, przemysłowe i komercyjne. Możliwe jest również studiowanie w szkole średniej za pośrednictwem korespondencji podczas pracy. Istnieje również pięcioletnie kōtō senmon gakkō 高等専門学校 (technika), które łączą kształcenie ogólne ze specjalistycznym szkoleniem technicznym. W Japonii 98,1% absolwentów absolwentów gimnazjów kontynuuje naukę na jeden z powyższych sposobów.
Na poziomie szkolnictwa wyższego istnieją uniwersytety z czteroletnimi programami, dwuletnie kolegia i senmon gakkō 専門学校 (kolegia zawodowe) z programami trwającymi dwa lub więcej lat. Po ukończeniu studiów można spędzić kolejne dwa lata na studiach specjalistycznych, aby uzyskać tytuł magistra lub trzy bądź więcej lat na doktorat.
Źródła zdjęć: hisgo.com; argumentpress.ro
