Teatr kobiet - Takarazuka 宝塚

Teatr kobiet – Takarazuka 宝塚

Poza tradycyjnymi teatrami, czyli no, kabuki, czy bunraku w Japonii niezwykle popularny jest również kobiecy teatr Takarazuka (jap. Takarazuka Kagekidan 宝塚歌劇団). Dlaczego kobiecy? Poza tym, iż wszystkie role odgrywane są przez kobiety, zarówno męskie, jak i damskie, także widownię stanowią niemalże w 100% przedstawicielki płci pięknej.

Początki damskiego teatru

Geneza powstania teatru Takarazuka sięga roku 1913, kiedy w miejscowości Takarazuka, w jednym z ośrodków wypoczynkowych powstał żeński chór (Takarazuka Shokatai), który miał uatrakcyjniać turystom czas. Występy tak się spodobały, iż w 1919 r. powstała oficjalna siedziba teatru (Shinkagekijō) oraz szkoła muzyczna (dzisiaj: Takarazuka Ongaku Gakkō).

Szkoła muzyczna Takarazuka

Naukę w niej mogą rozpocząć dziewczęta pomiędzy 15 a 18 rokiem życia. Kandydatki, które przejdą egzaminy wstępne rozpoczynają dwuletnią edukację w szkole muzycznej. Po pierwszym roku zapada decyzja dotycząca rodzaju roli, jaką od tej pory będzie odgrywać uczennica. Może to być rola męska (otoko-yaku) bądź damska (musume-yaku). Ważne, iż aktorki teatru Takarazuka w czasie występowania w teatrze nie mogą wyjść za mąż, ani pozostawać w nieformalnym związku. Mieszkają one w internacie, w którym panuje hierarchia, wszystkie prace są wykonywane ręcznie, a jego opuszczanie jest surowo zabronione.

Fenomen popularności

W chwili obecnej spektakle Takurazuka wystawiane są w dwóch siedzibach teatru: w miejscowości Takarazuka oraz w Tokio. Przedstawienia są tak popularne, iż powstało czasopismo, a nawet kanał telewizyjny poświęcony wyłącznie żeńskiemu teatrowi. Do dziś teatr Takurazuka prowadzony jest według 3 zasad założyciela Kobayashiego Ichizo: kiyoku, tadashiku, utsukushiku (czysto, stosownie, pięknie). Spektakle mają być odpowiednie dla całej rodziny, a wykonanie oraz strój sceniczny dopracowane są w każdym detalu.

Teatr Takarazuka ma swoich fanów nie tylko w Japonii, ale również na całym świecie. Według wielu osób jest on uosobieniem tego, co w Japonii jeszcze do niedawna nie było tradycyjną wartością, czyli siły i niezależności kobiet – uwidocznione jest to nie tylko w warstwie samej przestawianej historii, czyli wyidealizowanej, ale nie dominującej postaci męskiej, lecz również w samej idei teatru, gdzie wszystkie role odgrywane są przez kobiety i mogą rozwijać swoją karierę artystyczną zamiast być pod presją zakładania rodziny.