Biwa to tradycyjny instrument japoński, rodzaj czterostrunowej lutni z płaską tylną ścianą pudła rezonansowego. Jedwabne struny biwy szarpie się podczas gry drewnianym plektronem. Biwa służy często jako akompaniament do pieśni solowych i jako instrument zespołowy do wykonywania utworów klasycznych, na przykład w dworskiej muzyce gagaku – wtedy nazywana jest gagaku-biwa. Od okresu Heian (794-1192) na biwa nazywanej „jishin-biwa” grano do akompaniowania buddyjskim, śpiewnym recytacjom. W okresie Kamakura ( 1192–1333) powstał nowy typ muzyki nazwanej „katarimono” (styl narracyjny), do którego używano instrumentu zwanego „Heike-biwa”. Od drugiej połowy XVI wieku zaczęły powstawać nowe odmiany biwa: „satsuma-biwa”, „chikuzen-biwa”. Od tradycyjnej „gagaku-biwa” różnią się wielkością pudła rezonansowego (są mniejsze), mają wyższe podstawki i […]