Dzień Dziękczynienia za Pracę (jap. 勤労感謝の日 – Kinrou Kansha-no Hi) jest świętem narodowym w Japonii, które odbywa się co roku 23 listopada. Święto to jest dniem wolnym od pracy, a ustanowiono je w 1948 roku dla uczczenia pracy i jej efektów.
Niegdyś Kinrou Kansha-no Hi nazywane było „Świętem Zbiorów (Żniw)” – Niinamesai (新嘗祭). Według rytuału, cesarz składa bogom jako pierwszą ofiarę jesieni najwcześniej zebrany ryż, a następnie go spożywa. Historia Niinamesai sięga setki lat wstecz. Pierwsza pisana wzmianka pochodzi z Nihon shoki („Kronika Japonii”), jednego z najstarszych źródeł pisanych, z 720 roku. We wzmiance tej napisano, że obchody Niinamesai odbyły się w 678 roku, ale przypuszcza się, że sam zwyczaj ma jeszcze dłuższą historię i pochodzi sprzed 6 tysięcy lat, gdy pojawiła się uprawa ryżu w Japonii. Niinamesai zaczęto świętować 23 listopada od czasu epoki Meiji (1868-1912).
Po drugiej wojnie światowej ustanowiono Dzień Dziękczynienia jako znak fundamentalnych praw człowieka i praw pracownika, które w powojennej konstytucji Japonii zostały znacząco rozszerzone. Dziś Kinrou Kansha-no Hi obchodzone jest jako święto państwowe, natomiast Niinamesai obchodzone jest jako prywatna uroczystość rodziny cesarskiej.
Podczas tego dnia odbywa się szereg ważnych wydarzeń. Dobrym przykładem jest festiwal pracy organizowany co roku w mieście Nagano. Wydarzenie ma na celu zachęcenie ludzi do myślenia o kwestiach dotyczących środowiska naturalnego, pokoju oraz praw człowieka.
W szkołach podstawowych (np. na przedmieściach Tokio) dzieci tworzą rysunki oraz własne prace z okazji święta, po czym zanoszą je lokalnym posterunkom, aby wyrazić wdzięczność stróżom prawa, którzy pilnują ich bezpieczeństwa na codzień.
Odbywają się także tradycyjne uroczystości, takie jak wcześniej wspomniane ofiarowanie darów bóstwom w świątyniach, w których jednocześnie można się pomodlić za obfite zbiory w nadchodzącym roku. Praktyki te najczęściej mają miejsce na japońskich wsiach.
źródło zdjęcia: quest-for-japan.com, t-lr.co.jp, wanosuteki.jp