Religie w Japonii

W Japonii wyznawanych jest kilka religii, choć żadna nie jest uprzywilejowana ze strony państwa. Główną religią jest buddyzm, który jest wyznawany przez 90 mln mieszkańców kraju. Chrześcijaństwo wyznaje 1,5 mln osób, muzułmanów jest ok. 100 tys. Należy jednak zaznaczyć, że wielu Japończyków nie jest przywiązanych do wyłącznie jeden religii – w zależności od okazji obchodzą obrzędy w stylu shintoistycznym lub buddyjskim. Wchodzą w związek małżeński według obrzędu shintoistycznego, zaś są chowani według obrzędu buddyjskiego.

Shintoizm Religia rdzennie japońska. Wywodzi się z wierzeń przodków. Czci bóstwa opatrznościowe, które czuwają nad domowym ogniskiem i zapewniają szczęście całej okolicy. Dogmatem shintoizmu było boskie pochodzenie rodziny cesarskiej. W XIX wieku shintoizm został podniesiony do rangi religii państwowej i był nią nawet w okresie II wojny światowej. Świątynię shintoistyczną nazywa się jinja 神社.

Jinja Aoshima w Miyazaki

Z chwilą ogłoszenia powojennej konstytucji, w 1946 roku państwo przestało udzielać wsparcia i przywilejów którejkolwiek z religii.

Buddyzm Buddyzm i shintoizm istnieją zgodnie obok siebie i często są ze sobą utożsamiane przez Japończyków. Świątynie buddyjskie nazywane są butsuden 仏殿.

Ku czci zmarłych jest obchodzone święto お盆 obon. Wszyscy Japończycy odwiedzają wówczas swoje rodzinne strony, gdzie znajdują się groby najbliższych.

W domach zdobione są ołtarzyki butsudan 仏壇, na których są składane ofiary w postaci ciastek z bitego ryżu, owoców i inne. Zapalane są lampiony bondoro 盆泥, aby przywołać duchy przodków.

Uczniowie składający wizytę przed buddyjskim ołtarzem

Konfucjanizm Jest on dla Japończyków kodeksem moralnym. Konfucjanizm opiera się na pięciu powinnościach:

powinność poddanego wobec pana
powinność syna wobec ojca
powinność żony wobec męża
powinność młodszego brata wobec starszego
powinność przyjaciół wobec siebie nawzajem

Waga poszczególnych powinności jest taka, jak kolejność ich wymienienia. Punktem wyjścia dla powstania tych zależności jest przekonanie, że człowiek, w odróżnieniu od zwierzęcia, może żyć tylko w rodzinie, która ma swoje oparcie w organizacji państwa.

Ponadto konfucjanizm głosi pięć cnót, które powinien kultywować szlachetny człowiek. Są to: