Pomimo iż zabytki nie przybywają to każdy kraj w kolejnych latach chce aby ich obiekty dziedzictwa kulturowego i dziedzictwa naturalnego znalazły się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Lista została ustanowiona na mocy „Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturowego i naturalnego”. Co roku Komitet Światowego Dziedzictwa (ang. World Heritage Committee) decyduje o dodaniu nowych obiektów na listę, uprzednio zgłoszonych przez kraje. Najwięcej obiektów znajduje się na terenie Włoch i Chin, oba te państwa mają wpisane 55 obiektów. Japonia posiada 23 obiekty. W 2017 robiliśmy listę, było ich wtedy 20. W ciągu tego czasu przybyły 3 nowe obiekty. Na poprzedniej liście były wymienione tylko zabytki kulturowe w liczbie 16, teraz wymienimy zabytki dziedzictwa naturalnego oraz te o których nie pisaliśmy wcześniej.
Wyspy Ogasawara ( 小笠原群島 ) [rok dodania 2011]- dawniej znane jako wyspy Bonin to archipelag wysp wulkanicznych. Okryte zostały w 1593 roku przez Sadayori Ogasawara, przedstawiciela arystokratycznego rodu Ogasawara. W 1972 roku Wyspy Ogasawara objęte zostały przez rząd japoński ochroną i utworzono tu Park Narodowy Ogasawara. Wyspy Ogasawara oddzielają Morze Filipińskie od Oceanu Spokojnego. Znajdują się 1000 km na południe od Tokio.
Góry Shirakami ( 白神山地 ) [rok dodania 1993] to obszar górski na wyspie Honsiu. Obszar ten rozciąga się od prefektury Aomori do prefektury Akita. Obejmuje ok. 1300 km kwadratowych i na jego terenie możemy obserwować wyjątkową faunę i florę prawie nietkniętą przez człowieka. Na obszarze górskim żyje Japoński czarny niedźwiedź. Góry Shirakami były jednymi z pierwszych obiektów jakie pojawiły się na liście Japońskich zabytków UNESCO.
Półwysep Shiretoko ( 知床半島 ) [rok dodania 2005] położony we wschodniej części japońskiej wyspy Hokkaido, otoczony wodami Morza Ochockiego. Nazwa „Shiretoko” pochodzi od ajnuskiego (język mniejszości etnicznej Japonii na terenie Hokkaido) słowa „sir etok” oznaczającego „koniec ziemi” lub „miejsce, gdzie ziemia wystaje” czyli przylądek. Półwysep porastają cenne gatunki drzew iglastych i okrytonasiennych. Na półwyspie widywane są też foki.
Wyspa Yakushima ( 屋久島 ) [rok dodania 1993] należąca do archipelagu Ōsumi-shotō, znajduje się na południe od wyspy Kiusiu. Wyspę zamieszkują ludzie. Wyspa Yaku jest pokryta gęstym lasem, stanowiąc świetnie zachowany przykład nienaruszonych lasów umiarkowanych, w skład których wchodzi 1900 gatunków i podgatunków. Na wyspie występują 94 endemity, dodatkowo na wyspie znajdują się kilkutysiącletnie drzewa kryptomerii japońskiej nazywane japońskimi cedrami.
Sakralna wyspa Okinoshima i przylegający region Munakata ( 「神宿る島」宗像・沖ノ島と関連遺産群 ) [rok dodania 2017] oddalona o 60 km od zachodniego brzegu wyspy Kyushu jest przykładem miejsca kultywacji tradycyjnej religii. Na terenie wyspy zachowała się archeologiczna dokumentacja tego jak wyglądały obrzędy religijne od IV do IX w. naszej ery. Świątynia w Manukacie która też jest częścią zabytku jest miejscem kultywacji religii po dziś dzień.
Ukryte stanowiska chrześcijańskie na terenie regionu Nagasaki ( 長崎と天草地方の潜伏キリシタン関連遺産 ) [rok dodania 2018] to: ruiny zamku Hara, kościół (bazylika mniejsza, najstarsza katolicka świątynia w Kraju Kwitnącej Wiśni) w Oura, oraz przyległe wioski. W wioskach tych żyli „ukryci chrześcijanie”, którzy pomimo prześladowań i nieustannej groźby śmierci nie wyrzekli się swojej religii i kultywowali obyczaje i obrządek katolicki. Najbardziej spektakularnym pokazem męczeństwa chrześcijan było publiczne ukrzyżowanie 28 z nich na wzgórzu Nagasaki.
zdj ze strony whc.unesco.org
