W Japonii zachował się stary zwyczaj związany ze zmianami pór roku. 1 czerwca, niezależnie od temperatury i pogody japońscy pracownicy oraz uczniowie zmieniają swoje uniformy z zimowych na letnie. Panie witające klientów w sklepach i obsługujące windy, urzędniczki, policjanci, sprzedawcy w domach towarowych, personel na dworcach i w metrze, uczniowie, słowem wszyscy, którzy muszą chodzić w mundurkach pracowniczych lub szkolnych – ubierają bardziej przewiewne letnie uniformy. Zmieniają je na zimowe 1 października.
Podobno nie ma pisanego prawa nakazującego zmianę stroju służbowego z nadejściem lata lub zimy. Niemniej jednak powszechnie pamięta się o przyjętym z dawnych czasów zwyczaju zmieniania odzieży, gdy kończy się wiosna i gdy zaczyna się pora zimowa. W epoce Edo (1600 – 1868) zmieniano kimona zimowe na letnie już 1 kwietnia, a letnie na zimowe 1 października.
We współczesnej Japonii, uniform, mundur, ubiór służbowy to oznaka przynależności do konkretnej grupy społecznej świadczącej usługi innym. Strój służbowy musi być identyczny dla wszystkich pracowników tego samego szczebla, ma ułatwiać rozpoznawanie pracownika przez klientów, przechodniów, młodszych uczniów od starszych itp. Indywidualizm w stroju, choćby i po godzinach pracy może być przyczyną odrzucenia przez grupę, a już jeśli chodzi o strój służbowy, tym bardziej nie można się wychylać.
