Japoński kalendarz powstał w VI wieku naszej ery, na bazie kalendarza chińskiego, przyniesionego do Japonii przez Koreańczyków. Dużo później, bo w XIX wieku, Fukuzawa Yukichi (福澤 諭吉) zmodernizował kalendarz na wzór gregoriańskiego. Siedmiodniowy tydzień obowiązywał jednak już we wcześniejszej wersji. Powstaje pytanie: dlaczego akurat siedmiodniowy? I czemu niedziela już w VI wieku nazwana została dniem słońca, tak jak w języku angielskim (sng. Sunday)?
Odpowiedź jest całkiem prosta: siedmiodniowy tydzień został ustalony przez astronomów już w starożytnej Mezopotamii. Poręczną rachubę czasu w Europie rozpowrzechnili Rzymianie, przejmując ją od Greków, którzy byli bliżej Mezopotamii. Tymczasem do Japonii nazwy dni tygodnia wraz z ich rachubą trafiły za pośrednictwem Indii i Chin.
Zgodnie z ustaleniami starożytnych, każdemu z dni tygodnia odpowiada osobny żywioł:
Poniedziałek – getsuyōbi (月曜日) – Księżyc
Wtorek – kayōbi (火曜日) – Ogień
Środa – suiyōbi (水曜日) – Woda
Czwartek – mokuyōbi (木曜日) – Drewno
Piątek – kin’yōbi (金曜日) – Metal
Sobota – doyōbi (土曜日) – Ziemia
Niedziela – nichiyōbi (日曜日) – Słońce
Źródło zdjęć: www.eioba.pl , forumezo.pl
